

We staan nu aan de vooravond van de Venloop, een hardloopevenement in de gemeente Venlo, waarvan ik voornemens ben om een halve marathon (21,1km) te gaan hardlopen.
Veel van mijn vrienden, bekenden en familie welke ik hierover spreek vinden dit een enorme prestatie. Zelf ervaar ik dit nog niet zo, ik moet deze wel nog uitlopen.
Maar ja, als ik toch even terugkijk in de tijd….
Na het zeer ernstige mountainbike ongeval in Oostenrijk, augustus 2018, waren de vooruitzichten niet al te positief. Volgens de neurologen in het Klinikum te Klagenfurt, zou ik wegens mijn opgelopen hersenletsel, toch wel een jaartje nodig hebben om weer te kunnen lopen en praten. Door de zeer goede medische zorg en de liefdevolle ondersteuning van mijn familie en vrienden, is dit gelukkig anders gelopen.
Eenmaal terug in Nederland, begon het revalidatie traject in het Zuyderland ziekenhuis in Geleen. In een eerste gesprek met de revalidatiearts, begin september, werd mij gevraagd wat mijn doel was. En ja, door mijn zeer actieve levensstijl (sportschool, hardlopen, mountainbiken) voor het ongeval, was mijn streefdoel om nogmaals de halve marathon in Venlo te lopen. Had deze al eens in 2016 gelopen en het was voor mij een goed referentiekader om te zien waar ik zou staan.
Herinner me de blik op het gezicht van de revalidatiearts nog.
De revalidatie ging van start en na de diverse disciplines binnen dit team te hebben gesproken, volgde een eerste actieve sessie bij de fysiotherapie. Ook hier werd mij wederom gevraagd wat mijn doel was, netje geantwoord met het rennen van de halve marathon in Venlo in Maart 2019, maar dat was absoluut niet haalbaar. Ik moest mijn doel bijstellen en mij focussen op een afstand van maximaal 5km hardlopen. Echt niet, dat kon en wilde ik ook niet accepteren. In korte tijd is het hardlopen op de loopband een onderdeel geworden van mijn fysiotherapie sessies en hebben we dit in goede samenspraak kunnen verplaatsen naar hardlopen buiten en met toevoeging van eenmalig wekelijk bezoek aan de sportschool buiten de fysiotherapie sessies om. Door de gedegen en professionele ondersteuning van de fysiotherapeute en fysiotherapeut, is er in December 2018 besloten te stoppen met de sessies en dat ik mijn sportactiviteiten op zelfstandige basis kon voortzetten.
Tijd dus om mijn running lady “Inge” weer eens te benaderen om samen te gaan hardlopen. We deden dit immers voor het ongeval ook al bijna een jaartje samen en dat beviel ons goed. Destijds samen deelgenomen aan Maastrichts Mooiste (10km) en aan de SPA-Francorchamps Run (7km) in de sneeuw.
Zogezegd, zo gedaan. We zijn weer samen gaan hardlopen, vaste dag en tijdstip afgesproken, ongeacht de weersomstandigheden, lopen… Ondertussen ook alweer deelgenomen aan de diverse hardloopevenementen. Zou hebben we samen de Poort naar het Heuvelland trail (8,3 km) en de Danikerbosloop (5 mijl) alweer achter ons. De motivatie is er om nog aan meerdere evenementen deel te nemen, dus blijf de blogs volgen.
Om mijzelf toch nog beter voor te bereiden op de Venloop, op 9 Maart nogmaals de SPA-Francorchamps Run gelopen, maar nu 2 rondjes (14km) in gezelschap van mijn broer Tom. En eerlijk, het eerste rondje ging veel beter dan het tweede rondje. Uiteindelijk in een netto tijd van 1:20:16 de run uitgelopen. Mooi resultaat!
Gaat me dit alles goed af?? Ja, zolang ik maar goed blijft luisteren naar mijn lichaam en mijn rust momenten neem. Moet toegeven dat dit niet altijd even makkelijk is, gezien mijn “drive” om door te gaan, maar wil ook niet weer terugvallen. Het voelt nu zo goed.
Bij het opschrijven van deze tekst, bedenk ik me, wat zou er nu niet mooier zijn dan dat ik mensen welke in eenzelfde situatie zitten als mij, ook zo enthousiast zou kunnen maken om te bewegen, zodat ze zich wellicht beter in hun lichaam gaan voelen en als ze uiteindelijk aan toe zijn hun oude sportactiviteiten weer op te pakken of nieuwe te ontdekken.
Zal ik het eens omschrijven als MOVE TO IMPROVE
Ben je benieuwd na het lezen van deze blog, hoe de Venloop mij vergaan is, check dan mijn volgende blog.